سنگ گرانیت چیست؟

گرانیت یک سنگ آذرین روشن رنگ با دانه‌های آنقدر بزرگ است که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. از تبلور آهسته ماگما در زیر سطح زمین تشکیل می شود.

گرانیت عمدتاً از کوارتز و فلدسپات با مقادیر جزئی میکا، آمفیبول و سایر مواد معدنی تشکیل شده است . این ترکیب معدنی معمولا به گرانیت رنگ قرمز، صورتی، خاکستری یا سفید می دهد که دانه های معدنی تیره در سرتاسر سنگ قابل مشاهده است .

شناخته شده ترین سنگ آذرین

گرانیت شناخته شده ترین سنگ آذرین است. بسیاری از مردم گرانیت را به این دلیل می شناسند که رایج ترین سنگ آذرین موجود در سطح زمین است و به این دلیل که گرانیت برای ساختن بسیاری از اجسام که در زندگی روزمره با آن مواجه می شوند استفاده می شود. اینها شامل کانترها، کاشی‌های کف، سنگ‌فرش، حاشیه، آج‌های پله‌ها، روکش ساختمان و بناهای یادبود گورستان است. گرانیت در اطراف ما استفاده می شود – به خصوص اگر در یک شهر بزرگ مدرن زندگی می کنید.

گرانیت همچنین به دلیل قرار گرفتن در معرض طبیعی بسیار معروف در جهان شناخته شده است. اینها عبارتند از: کوه سنگ، گرجستان. دره یوسمیتی ، کالیفرنیا؛ کوه راشمور، داکوتای جنوبی؛ پیکس پیک، کلرادو؛ و کوه های سفید، نیوهمپشایر.

سنگ گرانیت در پوسته قاره ای

کتاب های درسی زمین شناسی مقدماتی گزارش می دهند که گرانیت فراوان ترین سنگ در پوسته قاره ای است. در سطح، گرانیت در هسته‌های بسیاری از رشته‌کوه‌ها، در مناطق وسیعی به نام «باتولیت‌ها» و در نواحی مرکزی قاره‌ها به نام «سپر» در معرض دید قرار می‌گیرد.

کریستال های معدنی بزرگ در گرانیت شواهدی است که نشان می دهد گرانیت به آرامی از مواد سنگ مذاب سرد می شود. این سرد شدن آهسته باید در زیر سطح زمین رخ می داد و به مدت زمان طولانی نیاز داشت تا رخ دهد. اگر امروز این گرانیت ها در سطح قرار بگیرند، تنها راه ممکن این است که سنگ های گرانیتی بالا رفته و سنگ های پوشاننده فرسایش یافته باشند.

بیشتر قسمت های قاره های زمین با رسوبات یا سنگ های رسوبی پوشیده شده است . سنگ های زیر معمولا گرانیت، گرانیت دگرگون شده یا سنگ های نزدیک به هم هستند. این گرانیت های عمیق اغلب به عنوان “سنگ های زیرزمین” شناخته می شوند.

تعاریف متعدد از سنگ گرانیت

کلمه گرانیت به روش های مختلفی توسط افراد مختلف استفاده می شود.

در دروس مقدماتی زمین شناسی یا علوم زمین از تعریف ساده ای استفاده می شود.

تعریف دقیق تری توسط سنگ شناسان (زمین شناسانی که در مطالعه سنگ ها تخصص دارند) استفاده می شود.

و، تعریف گرانیت زمانی که در صنایع سنگ خرد شده و سنگ های بعدی استفاده می شود، به شدت گسترش می یابد.

این تعاریف متعدد از گرانیت می تواند منجر به مشکلات ارتباطی شود. با این حال، اگر می‌دانید چه کسی از این کلمه استفاده می‌کند و با چه کسی در ارتباط است، می‌توانید کلمه را در متن مناسب آن تفسیر کنید. سه کاربرد رایج کلمه “گرانیت” در زیر توضیح داده شده است.

الف) تعریف دوره مقدماتی

گرانیت یک سنگ آذرین با دانه درشت و با رنگ روشن است که عمدتاً از فلدسپات و کوارتز تشکیل شده است. همچنین حاوی مقادیر کمی از کانی‌های میکا و آمفیبول است (نمودار همراه با عنوان محدوده ترکیب عمومی سنگ‌های آذرین معمولی را ببینید ). هنگامی که دانش‌آموزان می‌دانند چگونه مواد معدنی موجود در گرانیت را شناسایی کنند، این توصیف ساده آنها را قادر می‌سازد تا سنگ را بر اساس یک بازرسی بصری شناسایی کنند.

در طی آن بازرسی بصری، دانش‌آموزان باید از یک لنز دستی برای تأیید وجود کانی‌های گرانیت در سنگ استفاده کنند. این بازرسی شامل تأیید اینکه هر یک از مواد معدنی مورد انتظار در گرانیت به طور فیزیکی در سنگ وجود دارد – و به نسبت مناسب وجود دارد.

در اینجا خلاصه ای از آنچه ممکن است بر روی سطح شکسته گرانیت مشاهده کنید آمده است:

مواد معدنی فلدسپات

کانی های فلدسپات در گرانیت فراوان هستند. رنگ آنها معمولاً سفید، خاکستری، صورتی یا قرمز است. بسیاری از دانه‌ها دو جهت شکاف را نشان می‌دهند که در زوایای قائم یکدیگر را قطع می‌کنند. شما باید بتوانید این الگوی برش را در گرانیت با یک لنز دستی مشاهده کنید.

کوارتز

کوارتز معمولاً یک کانی شفاف بی رنگ یا خاکستری است. بسیاری از دانه ها شکستگی مخروطی را نشان می دهند – با درخشندگی زجاجیه روی سطوح شکستگی مخروطی.

مواد معدنی میکا

مواد معدنی میکا مورد انتظار در گرانیت ها شامل مسکویت یا بیوتیت است . میکاها در ورقه های بسیار نازک ایجاد می شوند. آنها اغلب در «کتاب‌هایی» از صفحات متعددی هستند که روی هم چیده شده‌اند. سطوح این ورق ها دارای درخشندگی زجاجیه ای با انعکاس بالایی خواهند بود. لبه های یک “پشته ورق” شبیه به لبه یک پشته کارت های بازی است.

مواد معدنی آمفیبول

کانی های آمفیبول مانند هورنبلند تیره رنگ هستند و اغلب عادت منشوری دارند .

ب) تعریف پترولوژیست

گرانیت یک سنگ پلوتونیک است که در آن کوارتز بین 10 تا 50 درصد از اجزای فلسیک را تشکیل می دهد. فلدسپات قلیایی 65 تا 90 درصد از کل محتوای فلدسپات را تشکیل می دهد. بکارگیری این تعریف مستلزم شناسایی و کمیت مواد معدنی یک زمین شناس ذیصلاح است.

این نوع تجزیه و تحلیل نمی تواند دقیقاً توسط یک دانش آموز در کلاس درس یا یک زمین شناس در این زمینه انجام شود. این نمونه ای از پیچیدگی هایی است که می تواند در تعیین نام رسمی به یک سنگ آذرین دخیل باشد.

بسیاری از سنگ هایی که با استفاده از تعریف دوره مقدماتی به عنوان “گرانیت” شناخته می شوند توسط سنگ شناس “گرانیت” نامیده نمی شوند. در عوض ممکن است گرانیت های قلیایی، گرانودیوریت ها، پگماتیت ها یا آپلیت ها باشند. این نام ها برای انواع خاصی از گرانیت است.

این نام ها مستلزم در نظر گرفتن اندازه دانه و ترکیب معدنی سنگ هستند – فراتر از تعیین گرانیت بودن سنگ. یک سنگ شناس ممکن است این سنگ ها را به جای گرانیت، “سنگ های گرانیتوئیدی” بنامد. انواع مختلفی از گرانیت بر اساس ترکیب و بافت معدنی وجود دارد.

نمودار همراه ( محدوده‌های ترکیب عمومی سنگ‌های آذرین معمولی ) محدوده ترکیبات گرانیتی را نشان می‌دهد. از نمودار می توانید ببینید که فلدسپات ارتوکلاز ، کوارتز ، فلدسپات پلاژیوکلاز ، میکا و آمفیبول هر کدام می توانند طیف وسیعی از فراوانی داشته باشند.

ج) تعریف تجاری

استفاده از کلمه گرانیت در صنایع سنگ و سنگ خرد شده با کاربرد زمین شناسان متفاوت است. در این صنایع، نام “گرانیت” به سنگ آذرینی اطلاق می شود که دارای معیارهای زیر باشد:

1) سنگی با دانه های قابل مشاهده که با یکدیگر در هم تنیده اند

2) سنگی که سخت تر از مرمر است

با استفاده از این معیارها، گابرو ، بازالت ، پگماتیت ، شیست ، گنیس ، دیاباز ، دیوریت و بسیاری دیگر از سنگ‌های آذرین را «گرانیت» می‌نامند.

از این “گرانیت ها” برای ساخت سنگ خرد شده استفاده می شود که برای ساخت و ساز بزرگراه، بتن، ساخت و ساز ساختمان، پر کردن، بالاست راه آهن و بسیاری از اهداف دیگر استفاده می شود. از آنها در صنعت سنگ های بعدی برای ساخت کانتر، کاشی های کف، مهار، روکش ساختمان، بناهای تاریخی، سنگ فرش و بسیاری از محصولات دیگر استفاده می شود. این گرانیت ها ممکن است با سطوح اره شده، بریده شده یا صیقلی استفاده شوند.

وقتی “گرانیت” ناکافی است

بنابراین، نام “گرانیت” نامی است که برای سنگ های آذرین که از فلدسپات ارتوکلاز، کوارتز، فلدسپات پلاژیوکلاز، میکا و آمفیبول تشکیل شده اند استفاده می شود که در بلورهایی به اندازه کافی بزرگ وجود دارد که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد.

این نام برای برخی اهداف و برای برخی افراد به اندازه کافی مشخص نیست.

نام های ویژه برای سنگ های گرانیتی بر اساس اندازه دانه (بلور) آنها استفاده می شود. اگر یک سنگ گرانیتی دارای دانه های بزرگی باشد (بیش از یک سانتی متر)، اغلب به آن پگماتیت می گویند. اگر این سنگ مخصوصاً ریزدانه باشد که در عمق کم متبلور می شود، ممکن است آن را “آپلیت” نامید.

سنگ های گرانیتی که دارای ترکیب معدنی هستند که با دیوریت هم مرز هستند، ممکن است “گرانودیوریت” نامیده شوند. آنهایی که به‌ویژه غنی از فلدسپات‌های پلاژیوکلاز هستند، به قیمت از دست دادن فلدسپات‌های قلیایی، ممکن است “مونزودیوریت” نامیده شوند.

نمودار مثلثی همراه، روش طبقه‌بندی مورد استفاده برای سنگ‌های گرانیتی را بر اساس فراوانی نسبی کوارتز، فلدسپات‌های قلیایی و فلدسپات‌های پلاژیوکلاز نشان می‌دهد. این نموداری برای استفاده توسط دانش‌آموزان مبتدی سنگ‌های آذرین نیست. این یک طبقه بندی است که توسط کارشناسانی استفاده می شود که مهارت ها و تجهیزات مورد نیاز برای تعیین کمیت ترکیب معدنی سنگ را دارند.

موارد استفاده از گرانیت

گرانیت سنگی است که اغلب به عنوان “سنگ ابعاد” استخراج می شود (یک ماده سنگ طبیعی که به بلوک ها یا صفحات با طول، عرض و ضخامت خاص بریده می شود). گرانیت به اندازه کافی سخت است که در برابر سایش مقاومت کند، به اندازه کافی قوی است که وزن قابل توجهی را تحمل کند، به اندازه کافی بی اثر است تا در برابر هوا مقاومت کند، و جلا دهنده ای درخشان را می پذیرد. این ویژگی ها آن را به یک سنگ ابعاد بسیار مطلوب و مفید تبدیل می کند.

بیشتر سنگ‌های گرانیتی تولید شده در ایالات متحده از ذخایر با کیفیت بالا در پنج ایالت ماساچوست، جورجیا، نیوهمپشایر، داکوتای جنوبی و آیداهو به دست می‌آیند.

گرانیت هزاران سال است که در کاربردهای داخلی و خارجی استفاده می شود. گرانیت برش و صیقلی در ساختمان ها، پل ها، سنگفرش ها، بناهای تاریخی و بسیاری از پروژه های خارجی دیگر استفاده می شود. در داخل ساختمان، اسلب ها و کاشی های گرانیت صیقلی به عنوان میز، کاشی کف، آج پله ها و بسیاری از ویژگی های کاربردی و تزئینی دیگر استفاده می شود.

قیمت بالا اغلب محبوبیت مصالح ساختمانی را کاهش می دهد. گرانیت اغلب به طور قابل توجهی بیشتر از مواد ساخته شده توسط انسان هزینه دارد. با این حال، گرانیت اغلب انتخاب می شود زیرا یک ماده معتبر است که در پروژه ها برای ایجاد جلوه هایی از ظرافت، دوام و کیفیت ماندگار استفاده می شود.

گرانیت همچنین به عنوان سنگ خرد شده یا سنگدانه استفاده می شود. در این شکل به عنوان ماده پایه در کارگاه های ساختمانی، به عنوان سنگدانه در راه سازی، بالاست راه آهن، فونداسیون ها و هر جایی که سنگ خرد شده به عنوان پرکننده استفاده می شود، استفاده می شود.